چرا به حضرت عیسی (ع) مسیح می گفتند؟

 در وجه تسمیه عیسى بن مریم (علیهما السلام) به" مسیح" سه قول وجود دارد:

1- مسیح از ماشِیَح که واژه ای عبری و به معنای مسح و تدهین شده می باشد، گرفته شده است،حضرت عیسی (ع) را از آن جهت مسیح می نامیدند که یهودیان بر اساس یک سنت دیرینه رهبران بزرگ سیاسی اجتماعی و سلاطین را طی مراسمی با روغنی مقدس مسح می کرده اند(چنانکه در کتاب اول سموئیل باب دهم جملات  1-2 آمده است که شاؤل (طالوت) توسط سموئیل مسح شده است: « پس سموئیل ظرف روغن را گرفته بر سر وی (شاؤل) ریخت و گفت : آیا این نیست که خداوند تو را مسح کردتا بر میراث او حاکم شوی .») تا به این وسیله آنان تقدس و حرمتی والا یافته و واجب الاطاعة گردند. اما حضرت عیسی (ع) را مجازا مسیح خوانده اند زیرا توسط کسی با روغن مسح نشده بود.چنانکه یهودیان کورش کبیر را نیز به خاطر نجات دادنشان از اسارت بخت النصر مجازا مسیح می خوانند.[1]

2- مسیح به معنای ناجی (نجات دهنده ) است، زیرا که آمدنش را پیامبران بنی اسرائیل به ویژه حضرت یحیی (ع) به ملت یهود نوید می دادند، هرچند بعد از ظهور به مخالفت و دشمنی با وی پرداخنه و پیامبری اش را از اساس مورد انکار قرار دادند. ولی به عقیده مسیحیان حضرت عیسی (ع) همان مسیح موعود است چنانکه در انجیل یوحنا(باب 4جملات 42-43) آمده:«.....زیرا خود شنیده و دانسته ایم که او درحقیقت، مسیح و نجات دهنده عالم است».[2]

3- کلمه" مسیح" به معناى ممسوح است. و اگر آن جناب را به این نام نامیدند، به این مناسبت بوده که آن جناب ممسوح به یمن و برکت بوده و یا براى این بوده که آن جناب ممسوح به تطهیر از گناهان بوده و یا با روغن زیتونِ تبرک شده، ممسوح گشته، چون انبیاء روغن زیتون به خود مى‏مالیدند و یا بدین جهت است که جبرئیل بال خود را در هنگام ولادت آن جناب بر بدن او مالیده تا از شر شیطان محفوظ باشد و یا براى این بوده که آن جناب همواره دست بر سر ایتام مى‏کشیده و یا براى این بوده که دست بر چشم اشخاص نابینا مى‏کشیده و آنان را بینا مى‏کرده و یا بدین جهت مسیحش خواندند که دست بر بدن هیچ بیمارى نمى‏کشیده مگر آنکه شفا مى‏یافته، اینها وجوهى است که در وجه تسمیه عیسى بن مریم (ع) به مسیح ذکر کرده‏اند.

لیکن آن وجهى که مى‏توان بدان اعتماد نمود این است که لفظ مسیح در ضمن بشارتى که جبرئیل به مادرش داده بود آمده، و قرآن آن بشارت را چنین حکایت نموده:

" إِنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِیحُ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ ..."

"مسیح فرستاده خدا و کلمه‏اى است که خدا آن را به مریم القا کرد و روحى است از او." سوره نساء آیه 171"

، پس قبل از آنکه آن جناب کورى را بینا کند و یا بیمارى را شفا دهد و اصولا به حکم این آیه قبل از ولادت، مسیح نامیده شده بود.[3]